Kolejny adwent w naszym życiu. To liturgiczny czas, pełen symboli i zwyczajów, a jednym z nich jest przygotowywanie wieńca adwentowego. W latach dwudziestych XX w. zwyczaj ten przyjął się wśród katolików, a w Polsce pojawił się w 1925r.Wieńce wykonywano własnoręcznie i z żywych gałązek. Na terenie Warmii i Mazur w I niedzielę adwentu robiono ze świerku wianek i przystrajano czerwonymi wstążkami. Następnie umieszczano na nim świeczkę. Po czym zawieszano go pod sufitem. W każdą niedzielę dodawano świeczkę. Czasem wieniec adwentowy zdobiły wstążki różnych kolorów.Dziś w Polsce wieniec plecie się na kole przeważnie z gałązek szlachetnych drzew iglastych. Następnie umieszcza się cztery świece. Często dobiera się świece w kolorystyce szat liturgicznych każdej niedzieli adwentu, czyli trzy świece fioletowe oraz jedna różowa, bądź koloru czerwonego jako wyrażenie radości oczekiwania na Mesjasza.Zapalanie świec oznacza czuwanie i gotowość na przyjście Chrystusa.Uczniowie klas 5b, 5c i 6a na lekcjach religii przed rozpoczęciem adwentu przygotowali takie wieńce dla swoich rodzin. Praca ta sprawiła im wiele radości. Mogli wykazać się pomysłowością, której efektem była różnorodność wykorzystywanych materiałów. Powstałe wieńce były kolorowe i niepowtarzalne.